تأثیر قارچ میکوریزا و PGPR بر وضعیت تغذیه و رشد درختان در تولید سیب ارگانیک

 تمایل به کاهش تأثیر منفی محصولات بر محیط زیست و همچنین نگرانی برای سلامت مصرف کننده سبب افزایش علاقه به تولید میوه‌های ارگانیک شده است. در این زمینه، توسعه روش‌های جدید کشاورزی سازگار با محیط ‌زیست که امکان کاهش مصرف کودهای آلی را از طریق بهبود کارایی مصرف مواد مغذی و در نتیجه کاهش شستشوی آنها فراهم می‌کند، از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف اصلی این مطالعه بررسی اثر قارچ‌های آربوسکولار میکوریزا (AMF) همراه با ریزوباکتری‌های محرک رشد گیاه (PGPR) بر رشد و وضعیت تغذیه‌ای درختان سیب کشت شده بر روی یک خاک لوم سیلتی، غنی از مواد معدنی رسی و هوموس می‌باشد. خاک تحت شرایط کشاورزی ارگانیک بوده بنابراین، آزمایشی با سه رقم «توپاز»، «اودرا» و «شوپن» و یک کلون U 8869 انجام شد. در یک طرح آزمایشی با چهار تکرار، درختان با AMF + PGPR تلقیح شدند یا نشدند. با توجه به نتایج، فراوانی میکوریزا در ریشه درختان تلقیح شده به طور متوسط ​​دو برابر بیشتر از ریشه گیاهان شاهد بود. پس از چهار سال تلقیح AMF + PGPR، سطح مقطع تنه با افزایش رشد 24 درصدی مواجه شد و غلظت نیتروژن و منیزیم در برگ‌ها به طور متوسط ​8/7 درصد و 2/64 درصد افزایش و میزان فسفر 2/37 درصد و پتاسیم 5/46 درصد کاهش یافت. این مطالعه نشان می‌دهد که استفاده از تلقیح AMF + PGPR از کلونیزاسیون ریشه درختان توسط AMF پشتیبانی می‌کند. در نتیجه، جذب نیتروژن بهبود یافته که باعث رشد شدید درختان و جذب کارآمدتر منیزیم از توده خاک می‌شود. از سوی دیگر، محتوای کمتر فسفر در برگ درختان تلقیح شده ممکن است با اثر رقیق شدن (Dilution Effect) توضیح داده شود و کاهش پتاسیم می‌تواند در نتیجه رقابت قارچ و گیاه در شرایط کمبود این عنصر در خاک رخ دهد.